Прывіды Маркса: шпацыр па Менску па сьлядох Дэрыда
Мой погляд – погляд чужынца, такі сабе погляд дзіцяці, чалавека, які не разумее тое, што бачыць, і, як Марцэл, яшчэ адчувае страх перад архітэктурнымі прывідамі. Я хачу гаварыць пра функцыі архітэктуры й скульптуры ў аўтаміталягізацыі камуністычнай дзяржавы, пра наступствы іх узьдзеяньня й іхні статус тут і цяпер, у Менску, празь дзесяць гадоў пасьля распаду былога СССР і амаль празь дзесяць гадоў пасьля таго, як Дэрыда напісаў “Прывідаў Маркса”.