Нягледзячы на ўсе пазітыўныя складнікі, важнасць праекта «Дзесяць стагоддзяў беларускага мастацтва» у маштабах культуры краіны, ягоную гістарычную ролю, — пра што менавіта ў такой форме ён можа нас папярэдзіць? Пра якія рэчы, якія тычацца ўжо сучаснасці, нам расказвае? Што мы страчваем зараз і якім чынам на нашых вачах адбываецца канструяванне гісторыі? Ці не нагадвае тое, што адбываецца зараз з сучасным беларускім мастацтвам і пра што сведчыць фінальная частка экспазіцыі выставы, тую ж самую гісторыю, якая паўтараецца праз некалькі дзясяткаў гадоў?