БОЛЬШ ЧЫМ ВЫСТАВА
Выстава «Больш чым ЁН», якая адбылася ў межах фестывалю квір-кіно DOTYK, — больш чым проста выстава. І гэта, хутчэй, яе недахоп. Тры з паловай дні, з 26 лютага па 1 сакавіка ў Галерэі сучаснага мастацтва «Ў» праходзіла выстава з задзірлівай назвай «Больш чым ЁН», прысвечаная маскуліннасці і перфарматыўнасці гендару. Выстава мелася быць адным са складнікаў другога этапу першага беларускага квір-кінафестывалю DOTYK і працавала ў якасці фону для праграмы дакументальных фільмаў і прэзентацыі […]
АДАМ ГЛОБУС: КВАТЭРНІК, ЦЭНЗУРА, АЛЬТЭРНАТЫЎНЫ СВЕТАГЛЯД
22 красавіка 2015 у Галерэі сучаснага мастацтва «Ў» адкрываецца выстава «Мінск. Нонканфармізм 1980-х», прысвечаная эпосе рэвалюцыйнай і вызначальнай не толькі для беларускага мастацтва. Першыя свабодныя выставы, непадцэнзурныя выданні, акцыі ды перформансы – мастакам прыходзілася адстойваць ледзь не кожны сантыметр сваёй свабоды. Пра незалежныя аўкцыёны, выставу «1+1+1+1+1=6», якая павінна была перакуліць свет, але была забароненая, пра каштоўнасць альтэрнатыўных светаглядаў расказвае […]
ФОТАРЭПАРТАЖ: «МІНСК. НОНКАНФАРМІЗМ 1980-Х»
22 красавіка ў Галерэі сучаснага мастацтва «Ў» адбылося адкрыццё выставы «МІНСК. НОНКАНФАРМІЗМ 1980-Х»
АДКРЫЦЦЁ ВЫСТАВЫ «МІНСК. НОНКАНФАРМІЗМ 1980-Х»
Што гэта быў за час? Кім былі яго ключавыя фігуры, і як гэтыя мастакі выжывалі і працавалі насуперак абставінам? На каго яны абапіраліся і каму адрасавалі свае маніфесты? Як разумелася мастацтва, і чаму менавіта яно зрабілася прастораю для жэсту свабоднага чалавека?
БЕЛАРУСКІЯ МАСТАКІ ЗА МЯЖОЙ: САКАВІК 2015
Хроніка Андрэя Дурэйкі, прысвечаная персанальным праектам беларускіх мастакоў за мяжой, а таксама іх удзелу ў міжнародных калектыўных праектах
БЕЛАРУСКІЯ МАСТАКІ ЗА МЯЖОЙ: ЛЮТЫ 2015
Хроніка Андрэя Дурэйкі, прысвечаная персанальным праектам беларускіх мастакоў за мяжой, а таксама іх удзелу ў міжнародных калектыўных праектах
БЕЛАРУСКІЯ МАСТАКІ ЗА МЯЖОЙ: СТУДЗЕНЬ 2015
Хроніка Андрэя Дурэйка, прысвечаная персанальным праектам беларускіх мастакоў за мяжой, а таксама іх удзелу ў міжнародных калектыўных праектах
ЛЮДМІЛА РУСАВА. ЖЫЦЬЦЁ ЯК МАНІФЭСТ ВОЛІ
У Беларусі ў позднія савецкія часы — цішыня й дыскурсіўная няўцямнасьць у дачыненьні да фэміністычных ідэяў. Аднак жанчыны-мастачкі, безумоўна, працуюць. І сярод іх Людміла Русава, адна з асноўных фігураў беларускага неафіцыйнага мастацтва.
БЕЛАРУСКІЯ МАСТАКІ ЗА МЯЖОЙ: СНЕЖАНЬ 2014
Хроніка Андрэя Дурэйка, прысвечаная персанальным праектам беларускіх мастакоў за мяжой, а таксама іх удзелу ў міжнародных калектыўных праектах
НЕ ЛЕГІТЫМАЦЫЯ, АЛЕ – ІМІТАЦЫЯ
Што адбываецца з сучасным мастацтвам у Беларусі: яно выкарыстоўвае партызанскія тактыкі ці каланізуецца, пераўтвараючыся ў мясцовы «мэйнстрым»?
АРХІЎ СВЕДКІ ВАЙНЫ
Праект «Архіў сведкі вайны» з’явіўся як адказ на глабальную тэндэнцыю звяртацца да гісторыі, рэінвентарызацыі памяці падзей мінулага стагоддзя, насычанага войнамі, катастрофамі і канфліктамі. Наведнікі падчас азнаямлення з фатаграфічнымі і гістарычнымі архівамі Першай сусветнай вайны (Вялікай вайны) становяцца ўдзельнікамі размовы пра трагедыі – мінулыя і сённяшнія. Яны фармулююць сваё стаўленне, сваю інтэрпрэтацыю і ацэнку падзей – як стогадовай даўніны, так і таго, што адбываецца ў іх час
БЕЛАРУСКІЯ МАСТАКІ ЗА МЯЖОЙ: ЛІСТАПАД 2014
Хроніка Андрэя Дурэйка, прысвечаная персанальным праектам беларускіх мастакоў за мяжой, а таксама іх удзелу ў міжнародных калектыўных праектах
МАКСІМ ТЫМІНЬКО: ПЕРАТВАРЭННЕ Ў ВІЗУАЛЬНЫ ПАР
Беларускі мастак Максім Тымінько з’ехаў з краіны ў сярэдзіне 1990-х. У 2005 годзе ён скончыў Акадэмію медыямастацтваў у Кёльне (Германія) і з тых часоў жыве за мяжой. Цяпер яго можна знайсці ў Кёльне і Амстэрдаме: жыць паміж некалькімі гарадамі — нармальная практыка для сучаснага заходнееўрапейскага мастака. Тым не менш, калі Максіма клічуць у Беларусь, ён пагаджаецца – нават нягледзячы на адсутнасць умоваў
ЭКСПАЗІЦЫЯ АРТ-ПРАЕКТА «XXY»
На пачатку восені часопіс 34mag, Галерэя сучаснага мастацтва «Ў» і медыяпраект pARTisan падрыхтавалі выставу XXY, прысвечаную ідэнтычнасці. Падтэмы праекта акрэсленыя з дапамогай хэштэгаў: #норма, #ідэнтычнасць, #індывід, #іншы, #табу, #квір, #гендар, #сексуальнасць, #памяркоўнасць, #гвалт, #соцыум, #каханне, #чужы, #страх, #давер, #цялеснасць
«СУМА СУМАРУМ»: 16 ГАДОЎ ПАСЛЯ
12 лістапада 2014 у Менску адкрылася выстава-форум беларускага мастацтва «Сума Сумарум» (куратар Ірына Бігдай). Гэта першы праект легендарнай галерэі «Шостая лінія» пасля паўзы ў 16 гадоў
ДОСЬВЕД ДАБРАЯКАСНЫХ МУТАЦЫЯЎ У ЦЕЛЕ БЕЛАРУСКАЕ КУЛЬТУРЫ
За 6 гадоў існаваньняі «Шостая лінія» выканала сваю галоўную мэту — стала цэнтрам камунікацыі, што зьвязаў шматлікія фрагмэнтарныя, дагэтуль ізаляваныя адна ад аднае зьявы ў адзіны кантэкст; артыкулявала задачы, якія стаялі перад актуальным беларускім арт-працэсам; стварыла аўдыторыю, здольную да ўспрыманьня новага мастацтва
«ШОСТАЯ ЛІНІЯ»: 1992—1998
Апошняя выстава галерэі «Шостая лінія» адбылася ў ліпені 1998 года, але ці патрапіць хто-небудзь сёньня даць пэўны адказ на два вельмі простыя пытаньні: што ёсьць «Шостая лінія» й чым яна была? Гледзячы зь сёньня, гэтую галерэю ўвогуле можна было б палічыць за фантом, калектыўную фантазію, калі б не дакумэнтальнае пацьверджаньне шэрагу фактаў
БЕЛАРУСКІЯ МАСТАКІ ЗА МЯЖОЙ: КАСТРЫЧНІК 2014
Хроніка Андрэя Дурэйка, прысвечаная персанальным праектам беларускіх мастакоў за мяжой, а таксама іх удзелу ў міжнародных калектыўных праектах
СУБВЕРСІЎНЫЯ ПРАКТЫКІ СУЧАСНАГА МАСТАЦТВА Ў БЕЛАРУСІ
Каб процістаяць дамінаванню ідэалогіі ў грамадскай свядомасці, усё часцей у беларускай незалежнай супольнасці артыкулюецца думка пра неабходнасць публічнае платформы, дзе былі б мажлівыя аганістычная канкурэнцыя разнастайных дыскурсаў, іх суперніцтва і ў выніку гэтага генерацыя новых сэнсаў. Адною з гэткіх пляцовак і становіцца сучаснае мастацтва
СВАБОДЫ І МІФЫ «БЕЛАРУСКАГА КЛІМАТУ»
«Навошта людзі прыдумляюць міфы? Ды людзі не існуюць у рэальнасці ў прынцыпе!» – робіць выснову Філіп Чмыр, паглядаючы на мяне праз столік шумнага кафэ. Побач з ім – Ігар Корзун, які ўжо больш за гадзіну пляце бясконца заблытаную і супярэчлівую гісторыю ўзлёту і растварэння арт-групы «Беларускі клімат». Сёння пра дзейнасць гэтай «унікальнай сінтэтычнай з’явы ў культуры горада» – згодна з беларускай нацыянальнай традыцыяй «абнулення» – застаецца больш пытанняў, чымсьці дакладных фактаў