Прорва між беларускай уладай і незалежнай культурай
Аднак менавіта гэтыя падзеі ўсяляюць аптымізм і ясна даюць зразумець, што ў незалежнай культуры ёсць выйсце – інтэгравацца ў сусветны кантэкст.
Спадзяюся, што гэта толькі пачатак працэсаў кансалідацыі
На жаль, гэты вопыт пакуль што ігнаруецца большасцю беларускіх мастакоў і куратараў
Спадзяюся, гэты працэс паўплывае на станаўленне арт-рынку Беларусі
У гэтым выпадку важны не толькі сам факт, але і працэсы, якія адбываліся ў беларускім грамадстве ў сувязі з гэтым, грамадзянская кансалідацыя і акцыя #святкуемнобельразам
2015-ты выявіўся для мяне годам гісторыі, якую давядзецца працягваць пражываць
Апраўданыя выкарыстанне мовы сучаснага мастацтва, акцыянісцкая форма пратэсту: з’яўленне вазочнікаў у вітрынах буцікоў, запакоўванне ў плёнку ля сценаў Музея сучаснага мастацтва.
Прастора КХ набірае віткі
Тое, пра што я думаю ўжо некалькі год, – фактычна поўная адсутнасць бачнасці жаночага досведу ў беларускім тэатры і неабходнасць праяўлення і фіксацыі гэтага досведу. А зафіксаваны ён можа быць хіба толькі ў тэксце
Бум публічных прастораў
Дзейнасць куратараў вывела на сцэну і новых мастакоў, праекты каторых, я вельмі спадзяюся, будуць узрушаць нас у наступныя дзесяцігоддзі
Аднаўленнем гісторыі сучаснага мастацтва заняліся па-сур’ёзнаму
Арганізаваная «знізу» сустрэча нобелеўскай лаўрэаткі ў аэрапорце Мінск-2, як мне падаецца, — увогуле проста нечуваная дэманстрацыя салідарнасці.
Закрытасць Беларусі не з’яўляецца фатальным фактарам
Акрамя таго, стала зразумела, што наша беларуская гістарычная навука яўна спынілася тады ж, у 1990-я, пры апісанні траўмаў савецкага перыяду
Самая яркая беларуская восень за доўгія гады
Тое, што «Вялікі прыз» атрымаў менавіта фатограф, яскрава сведчыць пра агульны стан нашага мастацтва, не здольнага на гэтым этапе выйсці па-за кола традыцыяналізму, узняцца да вырашэння сур’ёзных даследчых задачаў або здзівіць светапогляднымі парадоксамі
Беларусь набыла новую фарбу на сусветнай культурнай мапе
Такой хвалі салідарызацыі я, бадай, у нашым грамадстве не памятаю
Андрэй Лянкевіч, «Менск. Нонканфармізм 1980-х», праект Аляксея Шынкарэнкі і інш.
Да выставы прыкутая вялікая ўвага замежных партнёраў і спецыялістаў – праект чакаюць шырокія гастролі ды іншыя метамарфозы
МІХАІЛ ГУЛІН: МЫ ТОПЧАМСЯ НА АДНЫМ МЕСЦЫ?
Пра тое, чым усё-ткі запомніцца гэты год, з якімі выклікамі мастакі сутыкнуліся, і пра перспектыву будучыні pARTisan пагутарыў з мастаком, куратарам і актыўным дзеячам беларускай арт-супольнасці — Міхаілам Гуліным
Краіна з уласным нобелеўскім лаўрэатам
Узнікненне пытанняў на тэму стаўлення да калектыўнага мінулага нацыі, актывізацыя разваг пра тое, што ёсць нацыя і нацыянальнае асабіста для кожнага з нас, – працэсы абсалютна здаровыя і неабходныя для нашай мітуслівай «тутэйшасці»
Маем на адно культурнае месца больш, што не можа не радаваць
Можна доўга спрачацца ці ігнараваць, але дыскусіі і абмеркаванні, што ладзіліся ў межах гэтай падзеі, безумоўна, былі карыснымі, бо чарговы раз «высвецілі» праблемныя моманты нашага сучаснага мастацтва
Дэцэнтралізацыя, выхад за межы, крытыка і архівы
Я б хацела вылучыць некаторыя тэндэнцыі ў арт-полі Беларусі, якія мне здаюцца істотнымі.
«Мара марака», Андрэя Кудзіненка, Людміла Русава і шмат іншых
Культурныя падзеі, што мяне парадавалі ў 2015 годзе
Часам даводзіцца выбіраць, але гэта ж цудоўна, праўда?
Наагул я мушу сказаць, што колькасць культурных імпрэзаў – і літаратурных, і тэатральных, і мастацкіх – значна павялічылася ў параўнанні з мінулымі гадамі.