17 жніўня а 19-ай гадзіне
Галерэя сучаснага мастацтва «Ў»

«ВОЛЯ ДА ВЕДАННЯ»

Сустрэча-размова з мастаком Вячаславам Ахунавым (UZ) у межах праекта абменных рэзідэнцый «АРТПРОСПЕКТ»

Марнаванне часу і энергіі праз актыўнасць, адкрытасць, ўспрымальнасць і ўсведамленне сваёй місіі мастаком, перакрывае любое палітычнае вымярэнне этычным, эстэтычным і мастацкім. Мы пачынаем існаваць у той момант, калі выяўляем у сваім існаванні нешта ўнікальнае, непаўторнае, адзінае ў сваім родзе, — свой твар. І ўсведамляем гэта праз ненадзейнасць свайго быцця, яго далікатнасць і слабасць. Ствараем праз перманентную дэструкцыю свайго «Я» ўласнае надзвычайнае становішча, выяўляючы межы магчымасці выказвання лібіданальнага пасылу, сваёй любові, сваёй творчай сувязі і адданасці, як актуальную рэчаіснасць. Мастак з’яўляецца адным з актыўных удзельнікаў фарміравання постсавецкага сучаснага мастацкага жыцця, нават калі ў яго дзеяннях бачыцца наўмыснае адхіленне ад усялякіх новаўвядзенняў як следства адсутнасці ведаў, выкліканых ідэалагічнай прыродай спадчыны былога савецкага ладу, калі савецкае, таталітарнае аддадзена забыццю, але ў той жа час карані няведання і адсутнасці волі да ведаў тояцца ў той асцярожнасці, праяўляемай як мастаком, так мастацтвазнаўцамі і гледачом, якую можна растлумачыць нежаданнем быць актуалізаваным ў працэсе адбываючыхся гістарычных падзей. У выніку мы сутыкаемся з ухіленнем ад усіх праблем, у першую чаргу, з асобаснай асцярожнай пазіцыяй, якая прадугледжвае ўсякае адхіленне ад падзей, гісторыі і ад працэсаў, якія адбываюцца ў сучасным мастацтве. А гэта значыць адхілення ад тых актуальных дыскурсаў, якія могуць з’явіцца толькі на полі сучаснага мастацтва.

Ахунаў Вячаслаў Раманавіч (нар. 02 ліпеня 1948, Ош., Кіргізская ССР, СССР) — узбекскі і кіргізскі мастак, заснавальнік сучаснагам мастацтва ў Узбекістане, прадстаўнік незалежнай арт-сцэны, якая звязала паміж сабой дзве эпохі нонканфармісцкага мастацтва — савецкую і постсавецкую. Свае працы мастак ствараў практычна па-за кантэкстам маскоўскага концэптуалізма або эмігранцкага соцарта. У канцы 1970-х гадоў сфармуляваў свой кірунак у творчасці як «сацыялістычны мадэрнізм». У канцы 80-х гадоў мастак лёгка расстаўся з візуальным мастацтвам, упадабаючы яму іншыя спосабы выказвання, а потым, у пачатку 2000-х, так жа лёгка да яго вярнуўся.

З 1980 года жыве ў Ташкенце. З 2011 года Вячаслаў Ахунаў з’яўляецца невыязным з сваёй краіны — улады Узбекістана пазбавілі мастака магчымасці выязджаць за мяжу для ўдзелу ў выставах з фармулёўкай «немэтазгодна».

З канца 90-х мастак прымае ўдзел у найбуйнейшых выставах, такіх, як Дакумента 13 (2012); 55, 52, 51 Венецыянская біенале (2013, 2007, 2005 г.г.); Сінгапурскай біенале сучаснага мастацтва (2013, 2006); «Атлас», Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia, Мадрыд, Іспанія — ZKM | Museum fur Neue Kunst, Карлсуруе, Германія — Sammlung Faickenberg, Гамбург, Германія (2011 — 2010), «Остальгия», New Museum of Contemporary Art, Новы-Ёрк, ЗША (2011); 11-я міжнародная біенале сучаснага мастацтва ў Стамбуле (2009), «Сляды сакральнага», Цэнтр Пампіду, Парыж, Францыя і Цэнтр сучаснага мастацтва, Мюнхен, Германія (2008)

Дадзеная прэзентацыя адбудзецца ў межах міжнароднай платформы «АРТ ПРОСПЕКТ», праграмы мастацкіх рэзідэнцый для мастакоў з 10 постсавецкіх краін. Партнёр праекта CEC ArtsLink