Выстава на Калектарнай
Наталя Татур успамінае пра адну зь першых выставаў беларускага неафіцыйнага мастацтва, што адбылася ў 1987 годзе ў Менску ў будынку «Менскграмадзянпраект» на вуліцы Калектарнай. Удзельнічалі Аляксей Жданаў, Артур Клінаў, Віталь Ражкоў, Андрэй Плясанаў, Тодар Копша.
TSESLER бяз VOICHENKO — як гэта?
Мы ж ведаем, што ЦЭСЬЛЕР & ВОЙЧАНКА — together forever, як сьпяваецца ў многіх песьнях. Разам назаўсёды. Гэтыя мастакі сьцямілі на двух адну прыгожую біяграфію. І зараз зь песьні, то бок з раскручанага брэнду, слова ня выкінеш: фанэма Цэсьлер-і-Войчанка непадзельная й устойлівая ў народнай пагалосцы вось ужо амаль 30 гадоў.
Але Сяргей Войчанка пайшоў з жыцьця ў 2004-м. А жыцьцё працягваецца. Працягваецца й праца «Artdesignstudio Tsesler & Voichenko». Біяграфія пішацца далей. Сам-насам?
СА-ГА ПРА МАСТАКА Й ПАЭТА АЛЯКСЕЯ ЖДАНАВА
…З карціны на тле нейкага дзіўнага, цёмнага, злавеснага гораду на мяне глядзелі істоты з круглымі шэра-сінімі тварамі й вылупленымі — ці то ад жаху, ці то ад безнадзейнасьці — вачыма. Гэта была «Хмурная раніца» Аляксея Жданава. Горад за сьпінамі гэтых істотаў як быццам нельга было апазнаць — фантазія ці страшны сон мастака?
Але я пазнала гэты горад. Гэта быў Менск, на ўскраіне якога (карціна датавалася 1989 годам) у гэты момант спала я. Горад, які я памятала са свайго сну, быў сонечны й радасны, напоўнены адчуваньнем сьветлага будучага й бясконцага шэрагу адкрытых дзьвярэй. Ён быў зусім не падобны да гораду Жданава.
Але ў той момант, калі я паглядзела на палатно мастака, мой горад, фасады будынкаў якога ўжо былі пакрытыя кракелюрамі, растварыўся, як фантом, агаліўшы сваю рэальную пустэчу. Мастак сваёю працай распавёў мне больш, чым вялізныя маналёгі маіх агорнутых сном бацькоў, інтэлектуальныя перадачы па ТБ і школьныя падручнікі, што ўвесь час перапісваліся пад правільную ідэалёгію.
«Suchart» – наступным будзеш ты!
Супольны праект 34mag.net і ArtAktivist.org: «Suchart» — першая ў найноўшай гісторыі мультымэдыйная энцыкляпэдыя беларускага сучаснага мастацтва, вытрыманая ў борзых чырвоных колерах, каб патыхала крывёй і рэвалюцыяй.
Ігар Цішын: гульня ў сапраўднасьць
Ігар Цішын — адзін з найбольш яркіх прадстаўнікоў беларускага постмадэрнізму ў жывапісе. На выставах Цішына шмат карэктна расфасаванага эпатажу. Ігар лічыць, што сёньня абсалютна ўсе формы выяўленчага мастацтва зьяўляюцца камэрцыйнымі. Аўтар «эпатуе буржуа», выстаўляючы карціны, расьпілаваныя на фрагмэнты розных памераў, рызыкоўна жартуе на сьвятую для савецкага чалавека партызанскую тэму, дасьціпна жанглюе цытатамі з Суціна, Родчанкі, Фрэнсыса Бэкана, беларускіх і замежных пісьменьнікаў. Працуе таксама ў жанры інсталяцыі, піша канцэптуальныя апавяданьні.
Прага зразумелай праўды
Мастацтва перастала быць вялікім. Эпоха, калі яно мела права гуляць у паралельныя мастацкія сфэры, напэўна, адыйшла назаўжды. Працам, якія ўяўляюць сабою гульню канцэптаў ці якія нарадзіліся ва ўтульных майстэрнях, перастаеш верыць. Сапраўдным мастацтвам бачыцца тое, дзе аўтар непасрэдна празь сябе прапускае боль і пакуты. Ён сам становіцца тым матэрыялам, хлебам, які потым будзе надкусваць глядач.
Жанна Гладко: быць як «я»
Жана Гладко выкарыстоўвае візуальную мову, якая дазваляе ёй стварыць прастору, дзе камунікацыя становіцца магчымай. Ня толькі паміж ёю й гледачом, але — і Іншым. Мастачка, фіксуючы й сутыкаючы супрацьлегласьці, адначасова мірыць іх як неабходныя элемэнты для існаваньня сьвету й сябе ў ім.
Радыюс нуля. Анталёгія арт-нулявых
У сакавіку ў Менску адбылася падзея, якая на цэлы месяц сталася асноўным цэнтрам увагі для арт-супольнасьці гораду: куратары праекту «Радыюс нуля. Анталёгія арт-нулявых» мастак Руслан ВАШКЕВІЧ, мастацтвазнаўца Аксана ЖГІРОЎСКАЯ й філёзаф Вольга ШПАРАГА спрабуюць падвесьці вынікі
IN-FORMATION: хроніка
«In-formation» – незалежны выстаўны праект, які штогадова з 1994 году ладзіцца ў Віцебску. Cпрошчана яго ідэя фармулюецца так: экспануецца «ня жывапіс» і «ня графіка». Назва дакладна адлюстроўвае сэнс праекту: з аднаго боку, гэта пошукі формы (in forma ‘унутар формы’), зь іншага – in-formation стаецца плыньню інфармацыі. З 1995 г. праект «In-formation» робіцца міжнародным.